Manuel María, chairego de nacemento e de corazón, non deixou de cantar outras terras coas que tivo especial relación pola súa traxectoria vital, como é o caso de Monforte:
Poemiña do río Cabe
Poemiña do río Cabe
Ouh Cabe, meu río Cabe,
marmurador e riseiro,
¡tés a tenrura da ave,
pasas cantor e lixeiro!
Mandou a estrela da sorte
que espallaras a cidade.
¡Cándo pasas por Monforte
vas cheo de vanidade...!
¡Non lle temes ao castelo,
as pontes non te domeñan!
¡Sigues, ufano e sinxelo,
sen soltas que te deteñan!
¡Corres lixeiro, xentil
e sen deixar de cantar!
¡Nas augas fondas do Sil
sigues camiño do mar...!
Ouh Cabe, meu río Cabe,
transparente e xogoral:
¡o teu marmurio suave
é a cantiga do Val!
Cancioneiro de Monforte de
Lemos (1990)
Ningún comentario:
Publicar un comentario