mércores, 26 de agosto de 2015

Auga e ceo

O verán achégase á súa fin: como non lembrarse do mar, ao que Manuel María lle adicou este poemiña tan sentido

O mar

Ti nunca viches o mar
cos seus berros bruadores,
coas súas escumas de prata,
cos barcos e os pescadores.

-¿Ti nunca viches o mar
a tecer i a destecer
ondas azuis que van
á praia mansa a morrer?

-¿E ti non sabes que o mar
é unha inmensa planura,
auga e ceo, ceo e auga,
maxestade e fermosura?

-¿Ti nunca viches o mar?
¿E sabes que non repousa?
-¡Si nunca viches o mar
non viches ningunha cousa!

Os soños na gaiola (1968)

Ningún comentario:

Publicar un comentario