domingo, 13 de setembro de 2015

Tempo de romaxes

A Romaxe de Crentes Galegos tivo lugar onte en dous espazos máxicos de Outeiro de Rei: Penas de Rodas, na parroquia de Gaioso foi o primeiro; ao segundo deles, o campo da Santa Isabel e a súa ermida -pola que tanto se devanou o poeta cando estaba en ruínas-, vai adicado o poema ao que pertencen estes versos:

A ermida de Santa Isabel de Outeiro de Rei

Ti, ermida de Santa Isabel, tan sinxela,
calada, solitaria e humilde, erguida
na confluencia do Ladra coa do Miño
no meu Outeiro de Rei da Terra Chá:
cristianizas un lugar privilexiado
onde os nosos devanceiros veneraban
o misterio do mundo, o saberse pequenos
e impotente, anque neles ardían
inconmensurabéis desexos de infinito.
Neste lugar sagrado daban culto
aos antergos e humanísimos deuses
das augas, dos bosques e dos ventos.
Os ritos continuaron no tempo.
A nosa xente, xeración tras xeración,
baixo o ardente sol do mes de xulio,
acudía á ermida e imploraba piadosa
farturentas anadas de centeo e de trigo
e que a vida seguira o seu camiño.
O Ladra mostrábase entón máis cantador
e as augas do Miño transportaban
pregos, músicas, tristezas, alegrías
que se facína río, auga lustral
purificadora de mágoas e miserias [...]

O Miño, canle de luz e néboa (1996)

Ningún comentario:

Publicar un comentario