A descuberta do Val

Terra de noso, carnal e apaixonada,

coroada estás de neve e fermosura:

tés degaros de azul, sede de altura

e unha luz virxinal, case sagrada.

Pois no teu colo a luz fíxose pura,

estaño delirante, cita certa

que nos leva, sen máis, á descuberta

esencial da paisaxe e a súa fondura.

Cupreso rumoroso, lanza en vela,

que decoras de escuro tanto verde:

dáslle pousada á brisa na Rodela.

Camiña, namorada, a miña arela

dende a Cruz de Outeiro a Vilaverde:

¡gárdoa no corazón: temo perdela!

Sonetos ao Val de Quiroga (1988)