A forza da oliveira

Por dentro vas calada e consumida

por unha forza cega e poderosa.

E por fora es áspera e rugosa,

oliveira retorta como a vida.

Se a túa intimidade é sorprendida

agroma mainamente pudorosa:

faise pequena folla rumorosa

e dice unha canción leve e contida.

Vella oliveira do Val, nube e remol,

pila de cinza dun verde prata e gris:

ti estás feita de pedra, terra e sol.

Ignoras o tulipán e a flor de lis:

pro si que coñeces e amas o ouriol

e amistache co merlo e co malvís.

Sonetos ao Val de Quiroga (1988)