Vello Sil

Vello Sil das canciós e as aureanas

que traedes os abriles e os outonos;

vas deixando no Val doces ensonos,

lembranzas de terras moi lonxanas.

Dime por qué non paras e te afanas

e finxes ventavais, raios e tronos,

xistras, furacás, fortes enconos

se son as túas canciós doces, humanas.

Meu Sil da humanidade e da tenrura:

murmurio, vento, néboa, levedade

fanse ave, chama, camiño e ventura.

Velaquí o teu segredo, a túa verdade:

¡ti, que naces no albor da auga máis pura,

vas morrer ao solpor da vaguidade...!

Sonetos ao Val de Quiroga (1988)