mércores, 27 de xullo de 2016

Soneto ao río Miño

Ouh claro río Miño espello máxico
delicada canción granada espiga
alta e sutil ave canora
case tan real como un ensoño

o teu paso lento e ben medido
dende Mirapeixe a Tras da Santa
resoa nas carballeiras e nas agras
con necesario son de verso antigo

esa voz tan fonda irrepetíbel
-¿onde os caneiros e os muíños?-
aluma e clarifica a soedade

es xa raíz e nube xuntamente
parroquia dos peixes e os paxaros
e fundamento carnal do noso sangue

Escolma de poetas de Outeiro de Rei (1982)


Ningún comentario:

Publicar un comentario