A auga é inocente,
virxe,
pura
e delicada.
A auga é tremor,
entrega núa
e absoluta.
Pola noite
a auga ten
voz de violín.
A auga é amencer
que se reflicte
nas nubes,
espello
que contempla
a propia fermosura.
A auga ao serán
é melancólica:
pozo escuro
de tristura
no que se afogan
lúas sentimentais
e tímidas
estrelas namoradas.
Cecais hai unha luz (2010)
Ningún comentario:
Publicar un comentario