martes, 20 de setembro de 2016

Ode ao entusiasmo

En ocasións coma esta -VIII Lúas de Outono- estes versos acaen tan ben... 

O entusiasmo nace no escuro,
abala todo o noso ser,
conmóvenos, estremécenos,
remata por transvirarnos
e alucinarnos totalmente,
sae fora,
contaxia ao mundo,
faise incríbel caravel
que rebenta de luz
e de paixón. E remata
cegando incluso ao mesmo sol.

As lúcidas lúas do Outono (1988)


Ningún comentario:

Publicar un comentario